داستان عاشقی های من

می دانی روزی که گفتم دوستت دارم،

طشت رسوایی خود را فروافکندم،

آخر تا به حال، حرفی را چنین از ته وجودم جست و جو نکرده بودم

و تا به حال حرفی را این چنین ثقیل و سنگین نیافته بودم.

طشت رسوایی ام صدایی داد که

گوش عالم را کر کرد و

اُف و آه! و آه و آه...

من تا به حال، خدایم را چنین عاشقانه نخواسته بودم

آه که تا به حال خدایم را چنین مستانه نخوانده بودم

آه که تا به حال چنین صمیمانه و عمیق توبه ای از ته دل نکرده بودم

آه که من نه دنیایم که تو باشی را نداشته ام، و نه خدایم را،

آه که حالا حسرت داشتنم دوگانه شد...