من ملک بودم و فردوس برین جایم بود،
عشق تو یار پریچهره مرا بیرون کرد
سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض
همه را بهر رسیدن به شما ول کردم
** بی قافیه گر شعرم شد عیب مکن،
عشق، بی قافیه بهتر بپسندد شعر