ما عاشق پیشه ها یک دنیای کوچک داریم.
خودمان هستیم و یاد و خاطره ی خوش یک حس،
یک حس خوب که تجربه اش نادر و نایاب است و
کم پیش می آید ولی وقتی پیش می آید آخ چه خوب است.
معتقدم اگر افرادی نظیر افشین یداللهی هستند که عاشقانه می سرایند
یا سعدی که غزلیاتی سرشار از عشق سروده اند،
این ها عشق را چشیده اند. هم هجرانش را هم وصالش را.
وگرنه مگر می شود بازی کرد عاشقی را.
حاشا و کلا که نمی شود.