کاش حروف این چنین به همنشینی هم در نمی آمدند،
نون و هاء را چه به هم نشینی،
کاش مخترع کلمات،
چنین نون و هاء را به هم نشینی وادار نمی کرد،
چینششان را به هم می ریخت،
یا کاش یک نقطه قبل نون و هاء می گذاشت،
تا هر وقت هرکسی خواست این دو را هم نشین هم کند،
یک لحظه، صبر کند،
نفسی بگیرد و کمی بیشتر به چینش این دو فکر کند،
شاید پاسخت آن وقت برایم
کمی فرق می کرد...
مخترع کلمات، ننگ ت باد که
به باد دادی آرزوهایم را، امیدم را،
ننگت باد...