نطفه عشق در آسمان بسته شده،
از همان روز که آدم شد مسجود فرشتگان،
آدم از گِل بود ولی سرشتش عشق بود،
برای همین هم بود که وقتی اولین بار
تنها حوای عالم را که دید،
عاشقش شد.
و همین عشق هم بود که شد:
«رشته ای بر گردنم افکنده دوست
می کشد هرجا که خاطرخواه اوست»
و همین عشق هم بود که
خوردن میوه ی درخت ممنوعه را شیرین کرد،