داستان عاشقی های من

تا به چشم خود نبینی زلف یار

دم زدن از رفتن و ماندن خطاست

هرچه را گویی به هم ریزد نگاه

بعد دیدار، آنچه می ماند وفاست

لحظه دیدار، وقت کندن جان از بدن

گر دو چشمت را نهی بر هم خطاست*

بلبل الشعرا

* با تشکر از رهگذر برای تصحیح مصرع آخر، بهتر شد:)